Yazıp yazıp sildiğim, söylemek isteyip dilimde biriktirdiğim, yüklenip altında ezildiğim her bir derdi böldüm, eksilttim dedim beceremedim.
"Değil mi ki hiç bir şeyin hiç bir şeye yetmediği yerde Allah her şeye yeter..."
Değil mi ki, derdi veren bazen dermanı vermez ama sayısız kapılar açar , bazen kapı bile açmaz işte o zaman müjdelerin en büyüğü ile cenneti âla ile müjdeler.
Dermansız derttir otizm bazısına göre , cennet anahtarıdır anlamasını bilene , imtihandır etrafındakilere, dünyanın en güzel evlatlarıdır ailesine de göre..
Çığ gibi büyüyen tarihin en büyük salgınıdır , görmezden gelinen.
Engelli değil farklı denilerek haklarından feragat edilmeleri beklenilen, bence ki en zor engeldir çoğu zaman ,
Ağlayınca susturulamayan ,öfke patlamaları ile yakıp yıkan evladın annesine sormalı engel ki farklı mı diye..
Zordur kabul etmesi, kolay değil sağlıklı doğan bir buçuk iki yaşına kadar yaşıtlarından hiç bir farkı olmayan çocuk, büyüdükçe farklılaşır,
Konuşmaz, göz teması kurmaz. ,söz dinlemez komut almaz ,bazısı tamamen içine kapanık,bazısı yerinde duramayacak kadar hareketli.
Aile çaresiz kalır doktor doktor gezer ,en son çocuk psikiyatrisinde alır soluğu, çünkü otizmin teşhisi sadece o koyabilir..
Eğitimler başlar daha ağzı süt kokarken. Bazen ne yaparsan yap ,bir adım ilerleyemez,bazen se egitim ile yaşıtlarına yetişir de herkesi gıpta ile baktırır kendisine.
Önce red ,sonra kabulleniş ile bazen aile de parçalanarak devam eder yoluna ,
Zordur bu yol..
2008 yılından beridir birleşmiş milletler kararı ile iki Nisan dünya Otizm farkındalık günü,ve Nisan ayı Otizm farkındalık ayı olarak belirlenmiştir.
Nişan ayı boyunca otizm etkinlikleri yapılarak farkındalık oluşturmak amaçlanır.
Anlamayana davul zurna az hesabı kimisi anlar kimisi bildiğinden de şaşmaz ya .
Ne kadar anlatırsan anlat merakına mani olamaz,sorar Otizmli çocuğun annesine niye böyle bu , diyerek,. Anlamaz anlarım da neden sorar niye konuşmuyor doktora götürdün mü ne diyor diye..
İçinden iyi ki söyledin teyzecim.,biz onu düşünmedik diyemez anne yutkunurken çoğu zaman..
İki Nisan günü farkındalık paylaşımları yapan herkese selam olsun burdan .
Bir gün değil 365 gün farkınızda olun artık.
Bizim imtihanımız çocuklarımız değil sizlersiniz çünkü..
Bizi yoran evlatlarımız değil , çevremizdeki insanlar..
